yalnızlığın ne olduğuna dair verilebilecek cevaplar

(bkz: bakın bu dramdır) çoğu zaman canım istese de çay demlemekten vazgeçiyorum.benimle içecek biri yok 3-4 bardak zorla içerim gerisi ziyan olur diye.

çok eskiden olsaydı; derdimi anlatabileceğimi düşünür ciddi ciddi cevaplardım her yalnızı ve her yalnız hissedeni. çok fazla çabaladım. hatta çok fazla çabaladık. bir şeyler başarabilmek için, birilerine kendimi açıklayabilmek, tarif edebilmek için çabaladık. sonuçlar hüsranlaştıkça, bizim de içimizde kıyametler koptu. her kıyamette duygulardaki gizli hevesler kaçmaya başladı. onlar kaçtıkça; kaçıranlar daha büyük bir heves içerisinde kovaladılar. şimdi duygulardan uzak bir halde; 'cevap vermeye de hevesim kalmadı' diyorum.

rakı sofrasına tek oturuyorsan yalnızsındır çok dertlide olabilirsin bilemedim

1- telefonu eline almak. 2- kilidi açmak. 3- iki sağ sol yapıp ana ekrana dönmek. 4- telefonu tekrar kitleyip yerine koymak.

sabah uyandığında mesaj gelmiş mi diye bakmak için interneti açmak o kadar da yalnız değilim ya belkide gelmiştir diye whatsappı yenilemek gerçekten de o kadar yalnız olduğunu anlayıp hüzünlemek, kapanış...

masada ki rulo halinde duran tuvalet kağıdı gösterilebilir.

tuvalete gittiğinde kapının açık mı kapalı mı olduğunu umursamamak

aslında hep istenen, ancak mutlak bir şekilde bulununca değeri anlaşılan şey. dünyada birkaç tane kalan duygudan biri...

anlatılmaz yaşanır

yalnızlık paylaşılmaz, paylaşılırsa yalnızlık olmaz.-ezel(ramiz dayi)

yalnız olma durumu. -gayet güzel cevap

yeni tişörtü etiketini fark etmeden giyip bütün gün gezmektir yalnızlık. çaydan, sigaradan, biradan tat almamaktır. uyumak istememek ama 'uyumasam ne bok yiyecem amk?' diyip akşama kadar uyumaktır. sırtının kaşınmasının senin için üst düzey bir problem olmasıdır, kaşıyan olmadığı için. 'aile boyu', 'iki kişiliktir' yazan yiyecekleri tek başına yemektir. tavla, batak vb. oynamayı özlemektir.

konuşacak tek insanın yine kendi iç sesinizin olduğu zamandır.

bazen başından kötü şeyler geçer; üzülürsün, bunalırsın. canın sıkılır, rahatlamak istersin. dışarı çıkarsın arkadaşlarınla muhabbet döner bazıları dertlerini paylaşır. mutlu ifadesi vermeye çalışan yüzünü görürler, var mı bir şey diye sorarlar. anlatmak istersin, anlatamazsın. belki yanlış anlayacaklarından korkarsın, belki asla seni anlayamayacaklarını düşünürsün. belki de güvenemezsin. "iyiyim." der ve geçiştirirsin. işte aslında yalnız olduğunu o zaman anlarsın.

her gecenin sabah olması için adeta kan-ter içinde yatakta dönmek, o çok önemli telefonların şarjını önemsememek, insanların katıla katıla güldüğü şeyi bir gülümsemeyle geçirmek, bir paket sigaranın ne kadar gittiğini saat saat bilmek.

dertleşcek kimse bulamayıp kendi derdine kendi çareni bulmak

çay demlemek yerine sallama çay yapmaktır.

yalnızlık seni en iyi anlayanın yine sen olmasidir. görüldüğü gibi kötü değildir (bkz: kendimin en iyi arkadaşıyım)

böyle yatağa uzanıyosun elleri başın altına koyuyosun aptal aptal ağlayıp tavana anlatıyosun o da mal mal susuy.. keşke tavanlar konuşsa.

sadece birlikte olan çiftleri görmek sanırım bu psikolojik

rakı içerken iki servis açıp tek başına içmek

hep en son yazanin ben olmam:(

kahvaltı yapamamaktir.

yok'a gelen yokta yok'tan giden çok

sesinin güzel olduğunu inanmaya başlamak

bir noktadan sonra insanlarla konuşmaya bile üşenmektir.

asla yalnız olamamaktır. kafandaki sesler ve kavgaları bastırabilecek tek bir canlı kanlı insanın olmaması durumudur. öyle teksindir ki artık kafandakileri susturacak bir çevre motivasyonu bulamazsın. yalnız olmak kendinde kalabalık olmaktır ya da kendinde kalabalık olduğunu farketmektir. al sana paradoks.

ev içindeki evsizlik.

yalnızlık dışı bişey yaşamadığım için diğer durumlarla karşılaştırıp bi şey söyleyemiyorum

yalnızlık nasılsa biri aramamıştır deyip telefonu bir yere atıp unutmaktır.

sigarayı sigarayla yaktığın anlar

bugün akşam bi yerlere gitsek ya diye düşündükten sonra. ama kimle? dediğin andır

playstation cafe'de beraber turnuva yapan kişileri görüp kendi başına oyuncu kariyer açmaktır.

bir çok şeye bakıp hiç bişey görmemek durumu.

eski fotograflara bakıp karanlikta sigara yakmak gibi

her sırrını 4 duvarın bilmesi gibi

mutlu ya da mutsuz olduğunda kiminle konuşacağını bilememektir kimseye kendini o kadar yakın hissetmemek

hiç yeşilli mesaj almamak

yediği goller yüzünden defans yapmak zorunda kalan bir takımın tek forveti olmak gibi bi şey

fenerbahçe'de forvet olmak... takım üçüncü bölgeye gidene kadar mevsim değişiyor ama olsundu.

cumaya giderken telefonu sessize almamak

uçsuz bucaksız şu evrende dünya diye bir gezegende yaşıyoruz. bence bu yalnızlığa en güzel cevap.

çift olan arkadaşlarımla bişeyler içmek için oturuyorduk , az evvel tartıştılar bende konuşmalarına müsaade etmek için dışarı çıktım , bir elimde sigara bir elinde telefon bu entryi yazıyorum :( (bkz: çok yalnızız be usta)

etrafında seni seven sana değer veren arkadaşların ,ailen,akrabaların olmasına rağmen her gece kendinle başbaşa kalınca kalbinin en derininde bir boşluk hissi hasıl olaraktan kulaklığını takıp çalan şarkının bile ne olduğunu duymadan gecenin karanlığında odanın içini boş ve anlamsız bakışlarla süzmendir.

yaktığın sigaranın çatırtısını sanki megafondan gelircesine duymak

toplum içindeki yalnızlıktır en kötüsü de. bahsedememektir dostlarına ne yaşadığını. paylaşamamaktır acını. sikeyim böyle işi deyip intihar etme düşüncesidir. sonra ona da üşenmektir.

mesela (bkz: hazırlanan bavulu kapatmaya zorlarken üstüne oturacak birinin olmaması)

Çiçek bile solarken kendi sapına eğilir. Bilirsin yalnızlık budur. (bkz: sezai karakoç)